SEVA SANGAM Nieuwsbrief, april 2011

In deze nieuwsbrief o.a. het beloofde verslag van het bezoek van een jong gezin aan Seva Sangam en terugblik op een geweldig goed 2010.

We beginnen met het mooie verslag van Emily en Nanne aan Seva Sangam in December 2010.

Na bijna 4 jaar in India (Mumbai) gewoond te hebben werd het de hoogste tijd om eindelijk eens Seva Sangam te bezoeken.
Trichy was dus netjes door ons ingepland in een vakantie door Zuid-India, afgelopen kerstvakantie. We wilden de tijd nemen voor ons bezoek, en hadden dus laten weten zowel op maandagmiddag (onze aankomstdag in Trichy) als op dinsdagochtend langs te komen.
Op maandag liep dat nog bijna mis, Marrit, onze jongste van 2, bleek die dag flink ziek te zijn, en moest regelmatig spugen. Maar, in de loop van de middag lukte het toch nog naar Seva Sangam te lopen.
We kwamen er wat later dan gepland aan, en de meeste dames van het bestuur bleken inmiddels al naar huis. Niet getreurd, er waren nog enkelen aanwezig, waaronder Mrs. Parimala die ons met open armen ontvingen. Er werden thee en koekjes aangedragen, en intussen konden we al wat praten. Daarna was het uiteraard tijd voor een rondleiding.
We zagen een aantal klassen van de lagere school, een leuke 'eye-opener' voor Wytse van 5. Heel wat anders dan zijn dure internationale school! Daarna zijn we gaan kijken bij de nieuwbouw van de nursery. Deze wordt deels betaald door Nanne's werkgever, dus heel leuk voor ons om te zien hoe het ermee stond.

We zijn benieuwd of dit einde januari klaar is.

Inmiddels werden we natuurlijk achtervolgd door een kudde schoolkinderen, en vooral Marrit was natuurlijk erg in trek. Iedereen wilde haar in de wangen knijpen en vasthouden, maar dat konden we het zieke kind niet aan doen, we hebben haar dus maar vooral gedragen Wytse had er minder last van, hij is lang voor zijn leeftijd, en toen hij tussen een schoolklas 10-jarigen stond bleek hij dan ook nauwelijks kleiner dan zij. En hij liet het vrij gelaten over zich heen komen, gelukkig!
Hierna de enorme lege eetzaal bekeken (hier wordt duidelijk op de grond gegeten), en de enorme keuken. Die doet erg primitief aan, maar het is er wel echt schoon en netjes, dat hebben wij wel eens anders gezien in dit land. Heel apart om te zien hoe op dat moment een grote groep vrouwen een ons onbekende groente voor het avondeten aan het snijden was. Niet met een mes, maar met een rechtopstaand scherp metalen ding, waar ze de groente tegenaan drukken. Ook nog het prachtige auditorium bewonderd, we waren echt onder de indruk. Zo'n mooie zaal vind je echt niet overal in India!
Op het moment dat wij bij Seva Sangam waren, waren de examens bezig (het was de week voor kerst, en dus de wintervakantie). Daardoor waren de oudere kinderen erg druk, maar eind van de middag werden we toch nog voorgesteld aan ons sponsormeisje Sathyabama. Ook was het sponsormeisje van mijn ouders, Deepa er even. Erg leuk om hen te zien. Helaas was het een hele drukke tijd voor ze, dus het was een hele korte kennismaking.
Eind van de middag kregen we nog de kans om alle interne meisjes bij elkaar te zien. Eén van de Indiase sponsors was jarig en kwam trakteren, dus alle meisjes kwamen samen om hem toe te zingen en de traktatie in ontvangst te nemen.
Ook de meisjes die gesponsord worden om naar college te gaan kwamen inmiddels één voor één terug naar Seva Sangam (waar ze nog wonen), en met hen konden we nog even praten.

Een scheikundelokaal dat gezien mag worden.

Veel van hen spreken niet heel goed Engels, en dus kwam het gesprek niet veel verder dan vragen hoe lang ze al bij Seva Sangam wonen, wat ze studeren, en wat hun toekomstplannen zijn. Het bankwezen bleek erg populair. Een enkel meisje verraste ons echt, zo was er een meisje dat natuurkunde studeerde, heel goed engels sprak, en graag professor of onderzoeker wilde worden. Zij was ook erg geïnteresseerd in ons, waar we woonden (in Mumbai, dus dat was een onverwacht antwoord!), enz. Een veelbelovende jonge vrouw, geweldig dat zij nu de kans krijgt om te studeren.
Dinsdagochtend zijn we weer terug gegaan, en deze keer waren er een stuk meer dames van het bestuur, o.a. Mrs. Raji die ons veel concrete informatie kon geven over Seva Sangam, en Mrs. Saraswathi, die ons vol enthousiasme alles wilde laten zien.
We hebben een computerlokaal gezien, en dat zag er boven verwachting goed uit, een goed ingericht scheikunde lab, en het hostel voor werkende vrouwen. Ook moesten onze kinderen absoluut de speelplaats bekijken, en elk toestel uitproberen. In onze ogen een armoedige zandvlakte, met slechte kwaliteit speeltoestellen, maar uiteraard voor deze kinderen geweldig. Ruimte en speelgelegenheid is iets wat onze kinderen in Mumbai ook missen, en dan is het natuurlijk fantastisch dat deze kansarme kinderen hier gebruik van kunnen maken.
Tijdens de lunchpauze hebben we aan de meisjes nog snoepjes uitgedeeld, en vervolgens mochten we mee lunchen met de dames van het bestuur. Een echte Zuid-Indiase maaltijd, een aantal heerlijke gerechten, maar ook een paar mierzoete dingen die we uit beleefdheid zo goed mogelijk probeerden weg te werken.
En toen was het tijd voor het afscheid. We kregen cadeaus (o.a. tassen die bij Seva Sangam gemaakt worden), en er moesten nog flink wat foto's worden gemaakt. Marrit voelde zich die dag gelukkig wat beter, en inmiddels was ze voldoende op haar gemak om zich een tijdje door één van de huismoeders te laten ronddragen.
Ons bezoek aan Seva Sangam was onvergetelijk. Na 4 jaar India weten we heel goed hoe het leven voor de meeste armen is, en het is indrukwekkend om te zien dat zoveel meisjes hier de kans krijgen om naar school te gaan, en tegelijkertijd een voor Indiase begrippen goed leven leiden, met voldoende en goed eten. Onze complimenten voor zowel het Nederlandse als Indiase bestuur, er worden bergen met werk verzet, maar het resultaat mag er zijn!

Emily, Nanne, Wytse en Marrit Hemstra.


De nieuwe Nursery (basisschool)
Het was een beetje het verhaal zonder einde. Was.... maar nu met een mooi einde!!
In januari is op feestelijke wijze de nieuwbouw van de nursery geopend.
Dit zou gebeuren tijdens de jaarlijkse Annual Day en wel door de minister van Transport van de staat Tamil Nadu. Weer een hele eer voor Seva Sangam. Dus vooraf heel veel stress en georganiseer. Eén dag vooraf liet de minister weten dat hij die dag verhinderd was. Gelukkig kon een dag later deze feestelijke opening alsnog plaatsvinden. Heel veel extra regelen en natuurlijk heel veel extra spanning, maar gelukkig met een goede afloop. De minister sprak zijn waardering uit voor de ondersteuning uit Nederland en in dit geval speciaal voor het bedrijf dGB uit Enschede, dat een grote bijdrage voor dit gebouw heeft gesponsord.

Het logo van de hoofdsponsor, dGB, is op deze foto goed te zien.

Vervolgopleidingen voor de oudere meisjes
Momenteel volgen 18 meisjes een vervolgopleiding op kosten van onze stichting. Dit is een geweldig project.Sponsors reageren hier heel enthousiast op en we krijgen regelmatig mooie extra giften, speciaal voor dit doel.
Slechts een klein aantal van deze oudere meisjes verblijft intern bij Seva Sangam in de "Nederlandse groep". De meesten wonen thuis, maar moeten wekelijks of tweewekelijks bij Seva Sangam rapport komen uitbrengen over de voortgang van hun studie. Dit is voor deze meisjes, maar vooral ook voor de dames van ons Indiaas bestuur een behoorlijke belasting.. Daarom is een grootse uitbreiding van dit project is op dit moment niet zo gewenst. Volgend jaar studeert de eerste grote groep af en hebben we de mogelijkheid om met een nieuw groepje te beginnen. Onze reserves laten dit toe.
Recent kregen we van deze studentes een mooie persoonlijke brief. Omdat deze meisjes al wat ouder zijn (18+) is hun engels toch wat beter dan in de overige briefjes van alle jongere meisjes. Vooral ook heel fijn voor de SOL Lingewaard, de organisatie die de studie van een groot aantal meisjes betaalt.
We hoorden wel dat een aantal meisjes niet altijd de beste keuze maken voor een vervolgopleiding met het oog op de arbeidsmarkt. Ons Indiaas bestuur vertelde dat er veel vraag is naar technisch personeel, maar de meisjes voelen daar niet zoveel voor. Ook weer herken-baar nietwaar? We zullen de meisjes die wel voor een technische opleiding hebben gekozen een beetje extra in de gaten houden.

Communicatie en skypen
In onze vorige nieuwsbrief hebben we u daar al uitvoerig over geïnformeerd. dankzij dit nieuw communicatiemiddel hebben we een veel intensiever contact opgebouwd de laatste maanden. We zijn er nog lang niet, maar het begin is er. Af en toe hebben we nu ook video gesprekjes met wat oudere meisjes. En ook hebben we onze dochter Silvie en onze kleinzonen op deze manier kunnen voorstellen aan het Indiaas bestuur.
Het blijft vooral jammer, dat de Engelse spreekvaardigheid van de meisjes, ook van de oudere studenten nog slecht is. Onze Engelse uitspraak is ook heel anders dan de Indiaas Engelse uitspraak. Dit samen met natuurlijk de onwennigheid en de zenuwtjes maakt het nog niet optimaal. Dit hebben we ook weer besproken met de dames aldaar. Men overweegt nu om een Engelse lerares aan te trekken om na school en misschien in de zomervakantie lessen in Engelse spreekvaardigheid te gaan verzorgen voor de oudere interne meisjes. Ook hier hebben we budget voor aangeboden, omdat dit zo belangrijk is.
De gesprekken met het bestuur verlopen prima. Vooraf worden per email wat vragen opgesteld en dan kan er volwaardig vergaderd worden. Er kan echt over details gesproken worden, zoals recent dat onderwerp over studiekeuze b.v. En soms is dan ook tijd voor wat persoonlijke gesprekjes, zoals over de bruiloft van de kleindochter van Mrs. Parimala. We zouden het wel fijn vinden als meer dames de computer konden bedienen bij Seva Sangam. Nu verloopt bijna alles nog via Raji, en zij heeft het al zo druk. Ze heeft beloofd andere dames hiervoor te gaan "opleiden".
Het zal in elk geval zeker voorlopig niet gebeuren dat de oudere meisjes (studentes) zonder toezicht met ons kunnen gaan skypen.

Financiën 2010
Recent hebben we met ons bestuur onze jaarvergadering gehouden. Vooraf heeft er een kascontrole plaatsgevonden over ons boekjaar 2010.
De kascontrole heeft alles in orde bevonden en haar complimenten uitgesproken over het goed functioneren van ons Nederlands bestuur. Natuurlijk zijn we hier heel blij mee. Het inspireert ons om op deze manier door te gaan.
2010 was financieel gezien een jaar met een gouden randje. Het aantal sponsors blijft bescheiden groeien. En velen van u hebben in de loop van 2010 hun maandelijkse bijdrage verhoogd. Dit is ook bitter noodzakelijk want de vaste kosten voor onze meisjes in India gaan stevig omhoog. Kijk alleen maar naar de kosten voor de 3 maaltijden per dag voor alle interne meisjes. De voedselprijzen zijn enorm gestegen in India ( en niet alleen in India) Op een enkel seizoensproduct na, zullen die zeker niet meer dalen. We zijn dan ook blij met de verhoogde sponsorbijdragen van u. We kunnen nu weer gegarandeerd vast een hoger bedrag overboeken naar India.
Maar de grootste groei was afgelopen jaar in de grote extra financiële giften. In de 3 laatste nieuwsbrieven wordt hier al heel veel over geschreven. U kunt weer een totaal overzicht van de financiën 2010 zien in onderstaande tabel.
De lichtgrijze kolom: structurele sponsorbijdragen
De donkere kolom: incidentele giften.

Het Nederlandse bestuur
Het zal wellicht bij iedereen bekend zijn, dat wij ook niet meer de allerjongsten zijn. Toch zien wij het allemaal voorlopig nog zeker zitten om verder te gaan. De druk voor ons om heel snel weer een bezoek aan India te gaan brengen is wat minder geworden, mede dankzij het skypen. De intensiteit van de communicatie is door het skypen de laatste maanden enorm toegenomen. We verwachten dat dit ook zal blijven en mogelijk nog beter wordt.
Toch zouden we het zeer op prijs stellen als jongeren ons bestuur willen komen versterken. Voel je niet beschroomd om je te melden hiervoor.

Namens Ans, Piet, Els, Hub en Mieke alvast dank hiervoor.